پاورپوینت ورودی محله

بخشی از مطلب

پاورپوینت ورودی محله
 
وجود شبکه شطرنجی و تعریض پیاپی خیابان‌های مسکونی و محلی، نه فقط باری را از دوش ترافیک شهری برنداشته است، بلکه محلات ما را هم که می‌توانستند فضاهائی آرام و خودمانی برای ساکنین آن باشند، به جولانگاه عبور سواره تبدیل کرده است.
این شبکه شطرنجی که برگرفته از “طرح تفکیک اراضی” شهرهای مهاجرنشین در طول تاریخ شهرنشینی است چنان فاجعه‌ای را ببار آورده است که نه فقط احساس مهاجر بودن را به شهروند القا می‌کند، بلکه کوچه‌ها و خیابان‌های محلی ما را که می‌توانستند فضائی برای مراودات همسایگی و بازی کودکان باشند، عرصه میان‌بر زدن خودروهائی نموده است که از راهبندان محورهای اصلی گریخته‌اند.
جالب توجه آنکه ترافیک و راهبندان‌های محورهای اصلی نیز تا حد زیادی معلول همین شبکه شطرنجی است. اتصال دهها، کوچه و خیابان محلی به محورهای عبوری و شهری باعث کاهش سرعت حرکت سواره شده است. هر لحظه امکان ورود از این خیابان‌های فرعی وجود داشته، حرکت مستقیم و چپگرد خودروها، حرکت راحت و کم دغدغه را در خیابان‌های اصلی سد می‌نماید.
بدیهی است که در چنین شرایطی رانندگان در حال حرکت، به امید رهائی از راهبندان به داخل محلات هجوم برده، به دنبال راه‌های میان‌بری باشند که آنها را از ترافیک موجود خلاص نموده و سریع‌تر به مقصد موردنظر برسانند. بدین ترتیب دور باطل دائماً تکرار می‌گردد و فقط آنچه باقی می‌ماند محلاتی شلوغ و بی‌هویت است و خیابان‌های اصلی پرتنش.
تمام کوچه‌های محلات شبیه یکدیگر شده‌اند، معلوم نیست کدام اصلی و کدام فرعی است. همه به هم راه دارند و تقاطع‌های آنان روز بروز خطرناک‌تر می‌شوند. به طوری که شدت خسارت جانی و مالی تصادفات در محلات بیشتر از خیابان‌های اصلی شهر شده است. در این میان نه مسأله ترافیک سواره شهر حل شده است و نه جائی برای مکث و تعاملات همسایگی باقی مانده است.
با نگاهی هرچند گذرا به سابقه شهرنشینی خود شاهد محلاتی هستیم آرام و خودمانی. فضائی که حضور غریبه‌ها در آن به حداقل رسیده بود. دیگران صرفاً به منظور و مقصد خاصی وارد آن شده،کنترل اجتماعی لازم در آن وجود داشت.
فضاهای عمومی‌اش ساکت و خلوت و خودمانی بود. خردسال می‌توانست اولین تجربیات اجتماعی‌اش را در کوچه‌ها بدست آورد، پیران و کهنسالان امکان مکث و حرکت آهسته را در آن داشتند. ولی با کمال تعجب، رشد و توسعه علم و ورود تکنولوژی وارداتی یک قرن اخیر، به جای پیشرفت، باعث پسرفت و نابودی کیفیت‌های محل زندگی ما شده است. دیگر نه به سنت محله و شهرسازی خود اعتنائی داریم و نه از آخرین دستاوردهای ملل دیگر استفاده می‌کنیم.
مگر در سنت شهرسازی خود برای حفظ آرامش و جلوگیری از هجوم غریبه‌ها تعداد ورودی به محلات را محدود نمی‌کردیم؟