دانلودبررسی نمونه موردی موزه ( موزه منیل-هوستون ),پاورپوینت

مقدمه:

  با اینکه پیانو یک بنّّا زاده است و با قوانین و اصول مقبول ساختمان سازی به خوبی آشناست، اما همیشه تلاش کرده افق‌ها و شیوه‌های جدیدی را جستجو کند تا پتانسیل‌های جدید مصالح را کشف و کیفیت و ارزش‌های انسانی صنعت‌گری را غنی کند. هر یک از پروژه‌های او، به طور مداوم امکانات جدیدی می‌طلبد. یکی از آن‌ها یافتن نوعی آجر جدید است که تمام قابلیت‌های مصالح موجود را در راستای اهداف طرح داشته باشد. همه این مسائل یاد آورنده این موضوع است که، معمار نباید فقط به دنبال جستجوی روش‌های جدید برای طراحی و ساخت ساختمان باشد، مهم‌تر از آن نباید تحت تاثیر فن‌آورده‌های تکنولوژیکی که هر روز از مهارت‌های فنی قدیمی دورتر می‌شوند قرار گیرد. تصاویر متعدد حضور پیانو در کارگاه‌های ساختمانی نشان دهنده اصرار اوست بر رویارویی مداوم با مراحل اجرایی پروژه برای شناخت مشکلات پیچیده‌ی آن، قضاوت‌های مطرح در مورد طرح و مهم‌تر از همه، شور و شوق لحظات کار گروهی.

  با توجه به اینکه او در مقیاس جهانی فعالیت دارد و چنین مقیاسی هر روز بیش از پیش استاندارد سازی  محصولات معماری را می‌طلبد، همواره تلاش می‌کند اصول جدیدی برای سازماندهی ساختمان‌ها بدست آورد. از طرف دیگر، توجه او به سازماندهی سازه‌ای به مثابه عاملی تاثیر گذار در فرم معماری و جزئی جدایی ناپذیر در روند ساخت یک اثر معماری، همواره موضوع تعجب و شگفت بوده است. سازه در ساختمان تغییر شکل یافته‌ای که سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر از قبل است، فرم‌ها و تنش‌های فضایی جدیدی را می‌تواند بوجود آورد.

بیوگرافی

  رنزو پیانو در سال 1937 در جنوآ، ایتالیا در خانواده‌ای معمار به دنیا آمد. پدربزرگ ، پدر، 4 دایی و برادر او پیمانکار بودند ؛ و پیانو پذیرفت که او نیز باید یکی از آن‌ها شود ؛ اما در عوض معماری را انتخاب کرد. تحصیلات خود را در میلان انجام داد. هنگامی که دانشجوی معماری در دانشگاه پلی‌تکنیک معماری میلان بود، زیر نظر و راهنمایی فرانکو آلبینی کار می‌کرد؛ و مرتب از پروژه‌های ساختمانی پدرش بازدید می‌کرد که این بازدید‌ها تجربه‌های علمی و کارآمدی را برای او به ارمغان آورد. پس از فارغ‌التحصیلی در سال 1964، پیانو در شرکت پدرش مشغول به کار شد و از سال 1965 تا 1970 در دفترهای کار لویی‌کان در فیلادلفیا و زد.اس.ماکوفسکی (Zs. Makowski)  در لندن کار کرد. شخص مهم دیگری که بر شناخت رنزو پیانو تاثیر گذاشت پیر لوئیجی نروی (Pierluigi Nervi) بود..............

 

موزه‌ی منیل-هوستون-تگزاس
طراحی:1982 ، ساخت: 86 - 1982
رنزو پیانو

تاریخچه‌ی  موزه

  مجموعه‌ی منیل، در ژوئن 1987 بازگشائی شد تا صندوقچه‌ی اولیه‌ای باشد برای کلکسیون شخصی جان (John) و دومینیکو دی منیل (Dominique de Menil) شامل بیش از 15000 اثر تاریخی. این مجموعه مقاومت بی‌مانندی با فرم موزه‌های متعارف میکند. در عوض، در داخل چهار منطقه تا درجه زیادی محدوده‌ی مجموعه را تعریف میکنند:

  بیزانس ، قرون وسطی ، آثار قبیله‌ای و هنر قرن بیستم ( همراه بر تمرکزی شاخص بر سورئالیسم )

  مخاطب خود روشی برای درک عمق آثار همراه با احترام به فضاها و هنرمندان پیدا میکند.

جان و دومینیکو دی منیل کلکسیون خود را از خلال ملاقات‌های غیر مترقبه و میل عمیق خود جمع آوری کردند. در سال 1941 زمانی‌که نازی فرانسه را اشغال کرده بود، آن‌ها مقیم آمریکا بودند ؛ جایی‌که جان کمپانی شلومبرگ (Schlumberger Ltd.  ) را اداره می‌کرد و بعدها با پدر و دایی دومینیکو آشنا شد. این دو از حمایت سه شخص با نفوذ دیگر هم برخوردار بودند: پدر کوتیر (Father Marie-Alain Couturier ) – کشیش دومنیکن ، الساندرو یولاس (Alexandre Iolas ) – مالک گالری هوگو (Hugo Gallery ) ، و دکتر ژرمان مک ایجی (Dr. Jermayne MacAgy  ) پژوهشگری مترقی .

با راهنمایی آن‌ها، منیل‌ها شروع به جمع‌آوری هنر مدرن کردند و با گذشت زمان، علاقه‌ی آن‌ها به مناطق دیگر با مرکزیت اشیاء مقدس – که اکنون در مجموعه نمایش داده شده – گسترش یافت.

  همچنین با کمی تواضع، مجموعه‌ی آن‌ها، هنر قرون 16 و 18 اروپا و مستعمرات دنیای جدید بود. اکنون بیش از 25 سال نیست که آن‌ها تصمیم گرفتند تا مجموعه‌ی خود را در محلی دائمی مستقر کنند..................